"Powrót do Starzyzny" - moja recenzja drugiego tomu Czarnego Wygonu

Tytuł: “Czarny Wygon. Starzyzna“

Autor: Stefan Darda

Cykl: Czarny Wygon,Tom 2

Wydawnictwo: Videograf

Gdy dotarł do mnie drugi tom powieści Stefana Dardy, "Czarny Wygon. Starzyzna", niemalże od razu wzięłam się za czytanie. Byłam bardzo ciekawa jak potoczą się dalej losy głównego bohatera.

Witek, chcąc pomóc córeczce Rafała, rusza do świata Czarnego Wygonu. Jego zadaniem staje się zdjęcie klątwy, która ciąży nad Starzyzną. Podczas pobytu odkrywa przerażającą prawdę o śmierci Pauliny Podolak, która okazuje się, że została w bestialski sposób zamordowana, Świąt Wielkanocy. Rozpoczyna równie walkę z bezwzględnym upiorem księdza o dusze mieszkańców, które przebywały na Czarnym Wygonie. Czy Witek znajdzie sposób by zdjąć klątwę? Czy da radę uratować córeczkę Rafała?

"Starzyzna wyglądała dokładnie tak, jak opisywał ją Rafał, bez trudu znalazłem więc dom Trześniowskich. Wyraźnie było widać, że czas zrobił swoje, co nie dziwiło, biorąc pod uwagę fakt, że gospodarz, jego córka, wnuczka i Rafał zniknęli stąd dwa lata wcześniej." *¹

Akcja powieści, mimo że jest dynamiczna, podtrzymuje w napięciu to moim zdaniem, nie jest rozwinięta do końca. W fabule mamy praktycznie tylko jeden wątek i można powiedzieć, że to na podstawie niego autor napisał cały drugi tom Wygonu. Jednak sam wątek, jak i jego finał wydaje się za prosty i do przewidzenia. Oczywiście i tym razem Darda nie poskąpił szczegółowych opisów, które potrafią wciągnąć czytelnika, aż do końca książki. Postacie w tej części wydają się, nieco nudne, zabrakło mi postaci, których w powieści już nie ma. Małym
wyjątkiem, w tej części jest dla mnie pojawiająca się postać syna Witka, Krzysia. Wprowadza ona do akcji, dużą dawkę tajemniczości. Książkę czytało mi się bardzo lekko i pochłonęłam ją w kilka godzin.

Czytając Starzyznę momentami, odnosiłam wrażenie, że mogła zastąpić pierwszą część powieści. Opis pobytu Witka w Starzyznie, bardziej podobał mi się, niż to było w przypadku wspomnień Rafała. Dopiero teraz poczułam dokładny klimat panujący w wiosce, nad którą wisi straszna klątwa zatajenia . Pod sam koniec książki wyciągnęłam się niesamowicie i ze smutkiem odłożyłam przeczytaną książkę, ponieważ dopiero pod koniec tak naprawdę zaczyna się coś dziać konkretnego.

"Człowieka łatwiej zabić, niż odebrać mu nadzieje.”²

Warto przeczytać?
Pewnie, że tak. Drugi tom wnosi bardzo dużo do całej historii. Na pewno, też zachęca do przeczytania kolejnego tomu, ponieważ zostawia kilka bardzo ciekawych niewiadomych i daje nadzieję na mocne zakończenie.

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Videograf.

*¹ - “Czarny Wygon. Starzyzna “, strona 53

*²- “Czarny Wygon. Starzyzna”, strona 265

*zdj . Molik książkowy