Czas poznać nieopowiedzianą historię psychiatrii!! "Czarna owca medycyny. Nieopowiedziana historia psychiatrii" - recenzja

 

Tytuł: Czarna owca medycyny. Niepowiedziana historia psychiatrii.

Tytuł oryginalny: Shrinks: The untold story of psychiatry

Autor: Jeffrey Alan Lieberman

Tłumaczenie: Maciej Miłkowski

Seria: ZROZUM

Wydawnictwo: Wydawnictwo Poznańskie

 

 

Już na samym początku musze się przyznać, że książka CZARNA OWCA MEDYCYNY NIEPOPOWIEDZIANA HISTORIA PSYCHIARTII była dla mnie ciężką książką, a raczej po prostu opornie mi się ją czytało.  I nie chodzi o to, że była nudna, a raczej o to, porusza dość intrygujący temat i żeby zrozumieć o czym autor pisze trzeba dobrze się w nią wczytać.  Napisana została bardzo prostym i lekkim językiem, dzięki czemu z pewnością, czytelnik, który na co dzień nie ma styczności z naukowym językiem, bardzo szybko zrozumie o czym autor pisze. Ponadto z pomocą przychodzą objaśnienia zawarte na końcu książki.

Autor książki krok po kroku przedstawia historię psychiatrii począwszy od przewrotnych teorii Freuda, terapii Reicha akumulatorem orgonu po coraz to bardziej nowatorskie metody leczenia. Ukazuje jak dziedzina psychiatrii przebijała się przez pozostałe dziedziny, jak zróżnicowane panowały poglądy na temat leczenia różnych chorób psychicznych oraz jaki wpływ miały na nią różne odkrycia medyczne.

 Czy warto sięgnąć po tę książkę? Oczywiście!! Mimo iż nie należy do gatunku lekkich książek, to z pewnością zachwyci wszystkich, którzy są ciekawi świata i maniaków lektur popularno-naukowych. Czytając CZARNĄ OWCE MEDYCNY, z pewnością posiądzie się ciekawą wiedzę i przeżyje fascynującą przygodę po kartach historii psychiatrii.

Za książkę dziękuję: 

"Biegnij, moje serce, biegnij" - młodzieżówka, która mnie nie oczarowała..

 

Tytuł : Biegnij, moje serce, biegnij

Tytuł oryginalny:  A heart in a body in the world

Autor: Deb Caletti

Tłumaczenie: Maria  Grabska – Ryńska

 

 

„Biegnij moje serce, biegnij” to książka opowiadająca historię Annabelle. Pewnego dnia Annabelle wpada na szalony pomysł przebiegnięcia z Seattle do Waszyngtonu. Autorka nie zdradza na początku powodu tego przedsięwzięcia. Pomysł dziewczyny nie przypada go gustu jej matce, jednak dziewczyna nie przerywa swojej wyprawy. Nie jest jednak w niej osamotniona, z pomocą w osiągnięciu wytyczonego celu pomaga jej dziadek, który porusza się za nią swoim kamperem i sprawuje „opiekę” podczas tej wyprawy na główną bohaterką. Oprócz niego wspierają ją jej znajomi. Czy Annabelle osiągnie swój cel?

 

Muszę przyznać, że z początku historia Annabelle mnie zachwyciła, jednak im dłużej się w nią zagłębiałam, tym ciężej mi się tę książkę czytało. Cały czas irytowało mnie, że autorka nie wyjaśniła, dlaczego tak młoda dziewczyna postanowiła, ni stąd, ni stamtąd przebiec niewyobrażalną liczbę kilometrów, zostawiając wyjaśnienia na koniec. Moim zdaniem to nie zbyt udany pomysł, na tak świetnie zapowiadają się książkę. Zanim dotarłam do poznania przyczyny, dla której bohaterka tyle przebiegła, zdążyła mnie ta książka znudzić tysiąc razy. Ogółem historia zaprezentowana przez Deb Caletti jest fajna, budzi ciekawość, ale sposób przedstawiania jej uważam za nie dopracowany.

 

Niestety kolejnym minusem tej książki, są jej postacie. Nie ma w nich różnorodności, jedyną postacią, która jakkolwiek wyróżnia się, jest dziadek dziewczyny. Autorka skupiała się tak bardzo na przeżyciach wewnętrznych głównej bohaterki, że zapominała, nadać charakteru innym postaciom i samej głównej bohaterce. Bardzo wolna narracja, to kolejna rzecz, która sprawiła, że tę książkę czytało mi się źle. Akcja nie ma żadnego tempa, tylko w powolnym tempie ciągnie się do przodu, nie serwując żadnych skoków ciśnienia.

 

Książka bazuje na smutku, żalu i cierpieniu, którego również jest dla mnie za dużo.

Za książkę dziękuję